Zabytki
W gminie Bogoria to miejscowość gdzie jest kilka miejsc godnych uwagi. Położenie wioski sprawia że jest dobrym punktem obserwacyjnym na okolice. Stąd roztacza się piękny widok na pobliski Ujazd i zamek Krzyżtopór. Charakterem zabudowy wyróżniają się budynki będące willami. Najokazalej prezentuje się budynek nazywany niegdyś willą Heniusa przy ul. Polnej 9 oraz zespół willowy przy ul. 13 Stycznia składający się z willi o charakterze klasycyzującym, dwóch oficyn i ogrodu. Stanowi to przykład rezydencji ziemiańskiej na gruncie miejskim.
W Daleszycach znajduje się Dom Ludowy 20. XX w. na ul. Kościelnej, przeznaczony do generalnego remontu, wybudowany z cegły, blacha (pokrycie dachu). Dzwonnica-brama ze schodami z kamienia znajduje się w Daleszycach na ul. Kościelna 1 przy Kościele parafialnym parafia rzymsko-katolicka w Daleszycach obiekt wpisany do rejestru zabytków – nr rej. 1040.
W Gnojnie innym budynkiem wyróżniającym się na tle dzisiejszej zabudowy wiejskiej, jest dawna szkoła w Janowicach Poduszowskich wybudowana w latach 1943 – 1944. Obecnie opustoszała i nieco zaniedbana, lecz swą bryłą przyciąga uwagę. Miejscowa młodzież organizuje w tym budynku imprezy takie jak „osiemnastki”. Teren wokół budynku porasta soczysta trawa. Dawna szkoła w Woli Bokrzyckiej jest kolejnym przykładem wyróżniającego się budynku. Zbudowana głównie z drewna i położona na skraju wąskiej doliny rzeki Radni, ładnie się komponuje w otoczenie. Jest obecnie własnością prywatną i możliwe, że będzie wykorzystywana w agroturystyce. W tej samej wiosce znajduje się również przedwojenny dom, niegdyś zamieszkany przez nauczyciela lokalnej szkoły. Dom ten wyróżnia się na tle innych i jest w dość dobrym stanie, mimo, że posiada spękania będące ponoć następstwem przejazdu czołgów w jego pobliżu w trakcie II Wojny Światowej. Budynek ten znajduje się na posesji Pana Kwiatkowskiego (nr 17) i obecnie jest zamieszkany przez jego teścia.
W Staszowie znajduje się Plebania (dawny klasztor benedyktynów świętokrzyskich). Budynek wzniesiono w 1667 r., niegdyś połączony był krytym przejściem z kościołem. Przebudowany na plebanię w 1825 r. Klasztor frontem zwrócony na wschód, murowany z kamienia, jednopiętrowy częściowo podpiwniczony.
Kaplica cmentarna wymurowana w 1840 r., prostokątna, zlokalizowana na cmentarzu grzebalnym. W Sielcu wybudowany został budynek zaboru pod koniec XVIII wieku (obecnie kaplica rzymsko-katolicka). Nawa ma kształt prostokątny, prezbiterium węższe, zamknięte z zewnątrz wielobocznie, wewnątrz półkoliste. Dach prezbiterium i nawy dwuspadowy. Sielec w czasach Czartoryskich stał się czołowym ośrodkiem wyznania ewangelickiego w Małopolsce. Odbywały się w nim najważniejsze uroczystości, m.in. w 1777 r. uroczysty synod unijny. Dobra prosperita wyznania ewangelickiego na ziemiach staszowskich związana była z dużą ilością rzemieślników niemieckich sprowadzonych przez Czartoryskich oraz Potockiego, który osadził niemieckich kolonistów w Oględowie i Niemścicach. Zbór zakończył funkcjonowanie w 1944 roku.