Zabytkowe Pałace i dworki
Zespół klasztorny karmelitów bosych w gminie Chmielnik (dawniej bernardynów) w Piotrkowicach zaczęto budować w 1627 r. W kaplicy tej znajdują się dwie figurki Matki Boskiej z których znalezienie jednej i cuda z tym związane były przyczyną powstania zespołu klasztornego. Od 1831 r. kościół, który powstał przy klasztorze zaczął pełnić funkcje kościoła parafialnego. Od tego czasu był kościołem p.w. Zwiastowania NMP. Mieści się tu sześć ołtarzy z barokowymi obrazami i figurami Świętych i Aniołów a także XVII wieczne organy.
Zespół pałacowy w Piotrkowicach popularnie nazywany Tarnoskała od Joachima Tarnowskiego który go pobudował w 1778 r. zespół składał się z czterech pawilonów murowanych. Jako główny budulec posłużył lokalny wapień. Do czasów obecnych przetrwały trzy pawilony. Warto wspomnieć o położonej na placu, pośrodku zespołu, studni wykutej w litej skale wapiennej. Obecnie w budynkach zespołu pałacowego mieści się szkoła podstawowa i przedszkole.
Zespół podworski w Łagiewnikach obecnie wykorzystywany do funkcji Domu Pomocy Społecznej. Najlepiej zachował się murowany spichlerz wybudowany w XIX wieku. Jest to budynek piętrowy, kryty blachą. Jego architektura zachowuje styl klasycystyczny.
Pałac w Śladkowie Dużym wybudowano na planie wydłużonego prostokąta z piętrowym ryzalitem i tarasem filarowo-arkadowym. W komnatach pałacowych zachowało się kilka kominków z motywami roślinnymi, wazonami i medalionami. W holu znajduje się tablica informująca, że podczas I wojny światowej gościł tutaj Józef Piłsudski. Obok pałacu zachowała się budowla gospodarcza z XIX wieku. Zaniedbany obecnie ogród był niegdyś zaprojektowany w stylu angielskim.
Pałac w Lubani został postawiony w 1870 r. przez rodzinę Pileckich. Z pałacu do czasów dzisiejszych zostały jedynie ruiny i pozostałości dawnego parku, mocno zarastające. Po pożarze w 1945 r. budynkom nie przywrócono nigdy dawnej świetności mimo, że pozostawały w rękach prywatnych właścicieli.
Dwór w Suliszowie został zbudowany w XVII wieku. Ponoć mieścił się tu w czasach reformacji zbór kalwiński, a plac po południowej stronie był cmentarzem protestanckim. Do dziś zachował się łukowaty strop całość zaś została przebudowana i obecnie pełni funkcje domu mieszkalnego.
Zabudowa dworska związana z rodami szlacheckimi, które posiadały swoje majątki na terenie obecnej gminy Chmielnik. Budynki podworskie zostały po II wojnie światowej przystosowane do nowych funkcji bądź popadły w ruinę.
Dwór w Przededworzu praktycznie nie dotrwał do naszych czasów. Zachowały się jedynie piwnice, fragmenty parku i staw.
Dwór XVI– wieczny w Gnojnie wybudowany przez Krzysztofa Gnoińskiego. Do dziś zachowały się ślady wałów i fosy. Obecnie dawny dwór pełni funkcję Domu Pomocy Społecznej. Bywa okazjonalnie odwiedzany przez osoby przejeżdżające przez Gnojno oraz wycieczki szkolne po uprzednim umówieniu wizyty. Dodatkową atrakcją dawnego dworu w Gnojnie jest związany z nim dość dobrze zachowany park z wieloma ciekawymi okazami drzew.
Zespół rezydencjonalny w miejscowości Maleszowa w gminie Pierzchnica w skład którego wchodzą: pozostałości zamku na wyspie wraz ze stawem, ślady zamku Krasińskich w Maleszowej pochodzą z XVII wieku, dwór, stajnia z wozownią (obecnie w ruinie), ruiny budynku gospodarczego tzw. Kurnika z początku XIX w., ruiny spichlerza i domu rybaka z XVIII w., magazyn gorzelni, następnie lamus, przebudowany na czworak z II połowy XVIII w., obecnie dom mieszkalny stanowiący prywatną własność, pozostałości założenia parkowo – ogrodowego.
Ciekawostką również jest to że w gminie Pierzchnica znajduje się
Zespół Piwnic na Górze Piwnicznej gdzie zgrupowanych jest osiemdziesiąt trzy piwnice wykopane 200 lat temu, w których kiedyś składowano prawdopodobnie miody pitne, od najdawniejszych czasów produkowane w Pierzchnicy oraz płody rolne. Powstawały one w miarę powiększania się liczby mieszkańców. Wznoszono je poza miastem, na naturalnym wzniesieniu, bowiem w mieście złe warunki gruntowe, woda i piaszczyste podłoże, uniemożliwiały podpiwniczenie domów. Piwnice budowano z łomów wapiennych za pomocą zaprawy wapiennej. W okresie największego rozkwitu miasteczka mogło być ich około trzystu. Tego rodzaju zespół piwniczny to unikat w skali kraju.
Zespół Pałacowo – Parkowy w Kurozwękach (gmina Staszów)wybudowany został na planie owalu na niewielkim wzniesieniu wśród moczarów i rozlewisk rzeki Czarnej. Obecnie jego styl można określić na wczesnoklasycystyczny z późnorenesansowym dziedzińczykiem krużgankowym i gotyckimi pozostałościami w murach przyziemia. Pałac zwrócony jest na południe, otoczony jest sztuczną fosą i parkiem. Charakterystycznym elementem jest kolisty podjazd z dwoma kamiennymi mostkami prowadzący do głównego wejścia. Bardzo ciekawie prezentują się odrestaurowane wnętrza pałacu – szczególnie okazała sala balowa i kaplica. Dość interesująca jest także trasa prowadząca gotyckimi podziemiami pałacu. W parku znajdują się dwa wczesnoklasycystyczne pawilony, oranżeria i oficyna. Obecnie są one zagospodarowane na cele turystyczne. W oranżerii mieści się restauracja oraz pokoje hotelowe. W oficynie sala konferencyjna z możliwością wynajmu. Cały teren zespołu pałacowego podporządkowany jest celom turystyczno rekreacyjnym, znajdują się tam m.in. boiska do siatkówki plażowej, kort tenisowy, mini-zoo, bażanciarnia, nasyp do zjazdów na linie oraz główna atrakcja ostatnich lat – pastwiska na których pasą się bizony amerykańskie. Od trzech lat Kurozwęki słyną z największego w Polsce labiryntu w Kukurydzy. Na terenie zespołu Pałacowo-Parkowego odbywają się liczne imprezy, tj. „Dziki Zachód w Kurozwękach” czy „Fiesta w Kukurydzy”.
Pałac Dzięki z 1844 r. zaprojektowany najprawdopodobniej przez Adama Idźkowskiego wybudowany na terenie osady Dzięki skąd często nazywany jest Dzięki. Ma powierzchnię 800 m² i 26 pomieszczeń i był wiejską rezydencją senatora Bazylego Pogodina. Półokrągłe wejście i okrągła klatka schodowa w kształcie baszty nawiązują do budowli wschodnich. W jednym z wejść zachowały się drzwi z XIX w. z herbem pierwszych właścicieli. Obok znajdują się stajnia z wozownią, dom dla służby i lodownia, a na sąsiednim wzgórzu dom ogrodnika.
Rynek wraz z ratuszem to główny plac Staszowa, kształtem zbliżony jest do kwadratu o wymiarach 125 x 130 m. Zachował on renesansowy układ, z każdego rogu wychodzą symetrycznie po dwie ulice, połączone ze sobą następnie przecznicami. Wokół Rynku oraz na przyległych ulicach znajduje się wiele zabytkowych zabudowań XVIII – XX wiecznych.
Zamek w Szydłowie z XIV wieku. Zbudowano go w miejscu istniejącego dworu książęcego. We wschodniej partii murów usytuowany jest budynek bramy wjazdowej. W zachodniej części dziedzińca zamkowego znajduje się Skarbczyk - budynek przerobiony prawdopodobnie w XVI w. z dawnej baszty. Główny budynek zamkowy zbudowano w stylu gotyckim z elementami wczesnorenesansowymi. Wewnątrz znajdowały się pomieszczenia na dwóch kondygnacjach o drewnianych stropach. Górną kondygnację od strony murów nazwano Salą Rycerską.
W Szydłowie w miejscowości Grabki Duże znajduje się Orientalny pałac z XVIII w. z 1742 roku. Budynek ów spełniał funkcje... haremu. W 1831 r. budynek został zniszczony, a następnie odbudowany. Uszczerbku doznał także w czasie działań wojennych 1944-45. Po tym okresie został ponownie zrekonstruowany i przez wiele lat służył jako siedziba Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia z Małogoszczy. Po rozwiązaniu tej instytucji, budynek zaczął popadać w ruinę. W 1991 zakupiła go osoba prywatna i pałacyk został wyremontowany. Budowla jest dość niezwykła - wzniesiona na planie ośmioboku, mieści na parterze olbrzymią salę z obudowanymi symetrycznie mniejszymi pomieszczeniami. Na piętrze znajdują się liczne pokoiki, także rozmieszczone symetrycznie. Pałac posiada także podziemia z systemem korytarzy. Obok pałacu stoją dwa pawilony, z których jeden służył wg tradycji tureckiej za herbaciarnię, drugi zaś przeznaczony był do modlitwy.
We wsi Domoradzice gminia Bogoria, zobaczyć można pozostałości dworu- piwnicę murowaną z XVI- wieku, wpisana do ewidencji zabytków.
Zespół dworski w miejscowość Gorzków najlepiej zachowany na terenie gminy Bogoria. Dwór i park podworski wpisany jest do rejestru zabytków województwa świętokrzyskiego. Dwór jest pięknie usytuowany na lekkim wzniesieniu od frontu w stronę Bogorii. Do 1945 roku dobra gorzkowskie należały do rodu Rudzkich. Obecnie dworek posiada właściciela, niemniej czeka na powrót do czasu swojej świetności.